Jo Vandercappellen – zijn parcours, zijn vak, zijn passie… in enkele vragen.

Jo, wat drijft u in uw werk als expert?
Het is een voortdurende schattenjacht! Mijn grootvader had een grote zolder, en ik vroeg hem voortdurend of ik daar mocht rondneuzen. Voor mij voelde dat toen al als een echte zoektocht naar verborgen schatten.

Op mijn dertiende zei ik tegen mijn moeder: “Dit is wat ik wil doen.”
Ik kende die wereld al een beetje, dankzij mijn ouders die fervente verzamelaars waren. Ze namen me vaak mee naar openbare veilingen. Ik ben een echte gepassioneerde verzamelaar — dat zijn er maar weinig. Het is belangrijk om je dromen te volgen…

Welke raad geeft u bij het uitvoeren van een expertise?
De eerste vraag die je jezelf moet stellen is: vind ik dit mooi of niet? Draag ik dit (voor een juweel) of draag ik het nooit? Waarom zou je een schilderij aan de muur hangen dat je eigenlijk haat? Dat heeft geen zin… Je moet jezelf toelaten om te kiezen met je gevoel, en bewaren wat je echt graag hebt.

Als je kinderen bepaalde juwelen mooi vinden, hou ze dan bij en geef ze later door. Maar als je een vaas erft die heel waardevol is maar die je zelf spuuglelijk vindt, ga je die dan bewaren en tentoonstellen in je huis? Persoonlijk verkoop ik die liever… en koop ik iets dat ik wél graag zie.

Dat gezegd zijnde: beslissingen moeten doordacht zijn. Neem je tijd. Want eens iets verkocht is, kan je niet meer terug. Dus als je twijfelt: hou het bij.

Maar als je op een dag beslist om iets te verkopen, doe het dan goed. En daarvoor is het belangrijk om advies in te winnen bij een expert.

U helpt ook families bij erfenisverdelingen?
Een verdeling binnen een familie kan spanningen oproepen, zeker als men de waarde van de geërfde objecten niet kent. De basis is: begin met een neutrale inventaris, met hulp van een expert die de objecten eerlijk waardeert.

Eens de waarde bekend is, kunnen geliefde stukken op een evenwichtige manier verdeeld worden. Wat minder geapprecieerd wordt, raden we aan te verkopen en de opbrengst te verdelen onder de erfgenamen.

Zo’n waardebepaling bij verdeling is heel nuttig. Het is zoals bij een huis: je laat het ook eerst schatten voor je verkoopt. Maar mensen zijn soms gehaast en verkopen te goedkoop. Onze raad: neem de tijd om een expert in te schakelen. Het is gewoon een afspraak, maar wel één die de moeite waard is.

U bent nooit gehaast om te verkopen?
Als expert zijn we gewend dat er soms jaren zitten tussen een schatting en een uiteindelijke verkoop. Je moet rekening houden met het psychologische verwerkingsproces van een verlies.

Wanneer een familielid overlijdt, willen mensen vaak snel het huis leegmaken om het vastgoed te verkopen. Maar het emotioneel loslaten van de bezittingen van een dierbare is niet zo eenvoudig.

Vaak zie je dat mensen pas na twee, drie of zelfs vier jaar de voorwerpen met een andere blik bekijken — zonder dat alles nog doet denken aan de persoon die is overleden. Dan voel je je vrij om te houden wat je mooi vindt, en heb je minder schuldgevoelens om iets te verkopen, zelfs al kwam het van je moeder.

Het is belangrijk om dat rouwproces de tijd te geven die het nodig heeft.

Wie is uw koperspubliek?
Vandaag is het niet omdat iets uit de mode is in België, dat het ook elders uit de mode is. Ongeveer 60% van wat we verkopen gaat naar het buitenland: overal in Europa, China, de VS…

Voor meubels zijn de transportkosten vaak een rem, maar voor verzamelobjecten hebben we kopers over de hele wereld. Dankzij het internet is alles gedigitaliseerd — de verkoopwereld is compleet veranderd.

Raadt u mensen soms aan om niét te verkopen?
Ik raad aan om te handelen zoals op de beurs: verkoop wanneer iets veel waard is, en hou bij wanneer de waarde laag is. Maar mensen doen vaak het omgekeerde.

Als iets in waarde stijgt, denken mensen dat het nóg meer zal stijgen. En als iets uit de mode geraakt, wil niemand het nog, daalt de waarde, en denkt men: “Het is toch maar rommel, ik verkoop het.” Dat is vaak een vergissing.

Dus als er geen kopers zijn, bewaar het dan — als dat kan.

Constantinos Kassapidis

Constantinos was betrokken bij de oprichting van Galerie Athena in 2004 en is sindsdien ook zaakvoerder van de Galerie. Hij is verantwoordelijk voor de administratie, de boekhouding en het kassabeheer.